saçma sapan geçen bir mart ayı..

öyle saçma sapan bir başlık atayım dedim...nedense bu gün öyle nedensiz yazmak geldi içimden..niye diye düşünüm ama o yazacak o kadar çok şey varki nerden başlasak bilemiyorum..mart başında sevinçle kardeşimin askerden gelmesini bekledik..eski tanju gider yerine yeni değişmiş tanju gelir diye umud ettik..bir kaç gün içinde hiçbirşeyin değişmediğine şahit oldum..bu arada sırf kardeşlerim bu haldeler diyede buraları terk etmek gibi bir konu gündeme geldi..sanırım bende bu fikre bu yazıyı yazdığım akşam katıldım..insanın aklı başında kardeşlerinin olmaması ne kadr kötü bir şey ..bunu anlatmak ne kadar zorsa anlamasıda o kadar zor sanırım..suç kimde acaba..eğitimsiz anne baba da mı yoksa pasif kalan bendemi..buna karar vermek gerk..evlensem gitsem bu sıkıntılı günler acaba düzelirmi? zor gibi görünüyor..her gün biraz daha stres altına giriyorum..ne olacak bu çocukların hali acaba..çok değil daha bir kaç gün öncesiydi.böyle bir şeyi bir daha olmayacağını söylemişti.ama anlaşılan sadece lafta kaldı bu.insanın kendine söz geçirememmesi ne kadar ozr yahu..anne babamın halini gördükçe çok fena bir sıkıntı geliyor içime..biz bunalrı hakedecek ne yaptık acaba..adam kahrından mahvoldu ..annem hasta oldu..ne yapmalı acaba..düşündükçe başıma ağrılar giriyor ya..

ne kadar uzun zaman olmuş şöyle pencere kenarında oturup o güzelim istanbulu seyretmeyeli..yeşilin kokusu bahar sabahları bir başka yaşanıyor be..eski günlere özlem geleceğe dair umutlar..umud etmek güzel be kardeşim.güneşin tenleri yakması yakındır.bu yaz bir başka olsun diyelim.